Kendilerine ayrılmış bir dünyanın içinde büyüyor bazı hayvanlar. Pek çoğu doğduğundan beri aynı kafeste yaşıyor. Yemek ve suları günlük değiştiriliyor. Kafes temizliği de özenilerek yapılıyor.
Bahsettiğim kafesler kuş kafesleri. Sesi, görüntüsü veya yalnızlığı giderdiği için evde bulunan hediye gelmiş ya da isteyerek evin bir üyesi olmuş kafesler. Buralardaki sakinler ne kadar da az yabancılık çekiyor çevresindekilere alışma sürecinde.
Bizden biri gibiler sanki yemek iş güç derken örtmüşüz dört bir tarafımızı demirlerle. Pek çoğumuz yolunu bile değiştirmedi yıllardır. Pek çoğumuz dolmuştaki şöfor hastalandığını ya da market çalışanın gelmediğini bilebiliyor. Bu bize yaşadığımızı hatırlatıyor. Ama fiziksel olarak daha fazla olduğu kesin; yaşamın gerçek tadını belki ölünce tadacağız. Umarım yaşamı yaşarken tadarız.
Şeyhzade Bilgin